که من چه می دانم

و کس چه می داند که من چه می گویم

و از که می گویم

واز چه می گویم

و با که می گویم

و کس چه می داند که من چه می جویم

شاید که پاکم من

شاید که فکری ناب درون خود دارم

شاید که کلی عشق درون خود دارم

به ظاهرم ننگر

شاید که می دانم

شاید که می فهمم

شاید که قلب من تپش کند هر دم

برای هر انسان

برای هرچیزی

و شایدم گاهی برای هر حیوان

شاید که قلب من پر از صفا باشد

پر از محبت و

پر از وفا باشد

شاید که هر لحظه مشغول پروازم

شاید که پر دارم

شاید که من خوبم

شاید که من خوبم

کسی چه می داند که اشک پاک من

هر دم روان است و

همرنگ باران است

و کس نمی بیند و کس نمی بیند...

کسی نمی داند که

 که من که ام یاران

فقط تو می دانی خدای خوب من خدای پاک من

خدای ناب من خدای خوب من

فقط تو می دانی خدای خوب من

فقط تو می دانی خدای خوب من

شعر از: ابوذر بارانی(که خودم باشم)

این شعر تمام و کمال از خودم بود فقط این قسمتش:

کسی چه می داند

که من چه می دانم

رو توی وبلاگ آبجی سوگل دیدم